Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Νερό-επικίνδυνα ψέματα

Νερό: Καιρός να αφήσουμε τα «πρέπει»

Από τον Ανδρέα Ζουρδό, Διαιτολόγο διατροφολόγο
Πόσες φορές έχετε ακούσει ότι το «άφθονο νερό» είναι απαραίτητο για  ένα καλό σώμα; Αυτός ο αστικός μύθος κυκλοφορεί στα γυμναστήρια και συχνά αναπαράγεται από περιοδικά που ασχολούνται με την διατροφή. Η εμμονή για άφθονο νερό είναι από τις πιο περιττές και  επικίνδυνες συμβουλές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς. Και αυτό γιατί σκοντάφτει στην βασική αρχή της τοξικολογίας που λέει πως  «οποιαδήποτε ουσία μπορεί να είναι βλαβερή και αυτό εξαρτάται από την δόση». Το πολύ νερό όντως μπορεί να προκαλέσει βλάβες και είναι αναγνωρισμένο εδώ και δεκαετίες. Πιο συγκεκριμένα μπορεί να προκαλέσει μέχρι και τον θάνατο και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν από την υπερβολή στο νερό.
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων που υποφέρει από υπερβολική δόση νερού.Δρομέας μεγάλων αποστάσεων που υποφέρει από υπερβολική δόση νερού.
Το νερό είναι υποτονικό σε σχέση με το αίμα , δηλαδή έχει λιγότερο νάτριο απ΄ ότι το αίμα μας. Όταν πίνουμε νερό διαλύουμε περαιτέρω το νάτριο στο αίμα μας και μειώνουμε την συγκέντρωση του. Δηλαδή κάνουμε τα πράγματα χειρότερα αφού η υπερβολική ποσότητα νερού μπορεί να προκαλέσει υπονατριαιμία.Η αλήθεια είναι ότι η υπερκατανάλωση νερού άνευ λόγου δεν προάγει καμία θετική αλλαγή στο σώμα μας και μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Οι ηλεκτρολύτες είναι εξίσου σημαντικοί όσο το νερό. Τουλάχιστον όσον αφορά το νερό η υπερβολή και η εκκεντρικότητα από το κανονικό δεν μας οδηγούν σε αθλητικές ελίτ.

Πόσες φορές έχετε ακούσει πώς  «αν περιμένετε μέχρι να διψάσετε είναι πολύ αργά γιατί είστε ήδη αφυδατωμένοι» ; Είναι άγνωστο από πότε ακριβώς έπαψε  η δίψα είναι ένας επαρκής μηχανισμός του ανθρωπίνου σώματος. Το νερό είναι ζωτικά απαραίτητο στον άνθρωπο αλλά το δόγμα ότι η δίψα δεν επαρκεί για μας προειδοποιήσει αναπαράγεται  πολύ τελευταία και χωρίς καμία τεκμηρίωση. Εξελικτικά,    αυτό η άποψη δεν μπορεί να σταθεί. Γιατί;  Αν η δίψα δεν ήταν επαρκής μηχανισμός προφύλαξης από την αφυδάτωση οι πρόγονοι μας δεν θα είχαν επιβιώσει και εμείς δεν θα ζούσαμε. Αυτό ισχύει για τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού βασιλείου που πίνουν όταν διψούν και όχι προληπτικά.  Σύμφωνα με την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας από τον καθηγητή Noakes (ο οποίος έχει συμμετάσχει και σε αρκετούς μαραθωνίους)  δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι αθλούμενοι που εμπιστεύονται το μηχανισμό της δίψας τους έχουν κάποιο μειονέκτημα από πλευράς απόδοσης σε σχέση με όσους πίνουν προληπτικά.   Το να πίνουμε νερό προληπτικά δεν στηρίζεται από επιστημονικής πλευράς.Από την άλλη αν έρθει κάποιος στο γυμναστήριο να σας ρωτήσει «κάθε πότε να πίνω νερό και πόσο;» και απαντήσετε « δεν έχει σημασία, πίνε όποτε διψάς» μπορεί να φανεί ότι τον σνομπάρετε και ίσως σας πει άσχετο που δίνετε τόσο ρηχή απάντηση χωρίς «πρέπει» και υπερβολές. Χωρίς αμφιβολία, κάτι τέτοιο δεν πείθει για επιστημονικό συμπέρασμα αφού δεν ακούγεται αρκετά παρεμβατικό και απόλυτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει επαρκή τεκμηρίωση. Συμπερασματικά , οι αποδείξεις δείχνουν πως οι αθλούμενοι που πίνουν κατά βούληση έχουν βέλτιστη απόδοση χωρίς ρίσκο για την υγεία τους σε αντίθεση με αυτούς που πίνουν προληπτικά.
Αναδημοσίευση από ''Μεταβολισμός''


ΛΕΣ;

Λες ε ;